کیست که در این شب تاریک مرا یاری دهد

کیست که در این آسمان پر ستاره ستاره دلم باشد.

کیست که دراین شب تاریک چراغ راهم باشد

کیست که در این سرای بی کسی همدمه دلم باشد

به راستی چه کسی می تواند محبتش را به من ابراز کند؟ کیست که بتواند تا همیشه مهتاب دلم باشد.مهتابی که با نور خود تاریکی را بر من ببندد و جاده روشنایی را نشانم بدهد؟ به راستی چه کسی می تواند.؟!؟!؟!؟!؟!

آیا من به او دست خواهم یافت.؟ آیا او هم به من دست خواهد یافت.؟

آیا می تواند.؟ می تواند.!؟ می تواند محبتش را بر من دریغ نکند.کار دشواریست. آیا او می تواند. آیا واقعا می تواند دوستم داشته باشد.

آیا می توان آن را دوست داشته باشم.فقط یک چیز می تواند این راه را برای طی کردن آسان کند؟ انتظار! انتظار همه محالها و آرزوها را به واقعیت مینشاند.فقط انتظار!!!!!